خیزش ناموفق لیچ کینگ | نقد و بررسی بازی Warcraft 3: Reforged

زمانی که برای اولین مرتبه بازی Warcraft 3 را تجربه کردم، از محتوای غنی و طولانی بودن بخش داستانی آن شگفت‌ زده شدم. با اینکه چندان داستان آن را متوجه نشدم، اما باز هم آرتاس (Arthas) و طراحی شخصیت هایی مانند ایلیدن (Illidian)، من را تبدیل به طرفدار این مجموعه کرد. درست است که بازی نقش آفرینی World of Warcraft توانست موفقیت عظیمی را به دست آورد، ولی در نهایت بازی Warcraft 3 را بایستی پرچمدار استودیوی بلیزارد (Blizzard) تلقی کنیم. حتی این بازی از جمله پرچمداران سبک استراتژی ریل تایم محسوب شده و بازی Word of Warcraft نیز داستان خود را مدیون این بازی است. بازی Warcraft 3: Reign of Chaos در سال ۲۰۰۲ میلادی و ۲ سال پیش از عرضه World of Warcraft منتشر شد، و شروع کابوس خیزش نامردگان و شیاطین را به تصویر کشید. داستان این بازی در دوران صلح اورک ها (Orc)، انسان ها و الف ها (Elf) روایت می شود. در این میان، پیشگویی نزد ترناس منثیل (Terenas Menethil)، پادشاه انسان ها و پدر شاهزاده آرتاس، آمده و وی را از هجوم شیاطین و آشوب در سرزمین های وی باخبر می کند. در همین حین، شاهزاده آرتاس که در اردوگاهی به سر می برد، با شیطانی از دسته دردلوردها (Dreadlord) به نام مل گنیس (Mal’Ganis) مواجه می شود و برای نجات شهروندان خود، دست به تصمیمی مرگبار گرفته و ماجراجویی شگفت انگیز و شومی را آغاز می کند. قطعا آرتاس از نایاب ترین شخصیت هایی است که می توان وی را با کریتوس (Kratos)، شخصیت اصلی سری God of War، مقایسه کرد؛ شخصیتی که دست به هر عمل خیر و شری می زیند تا به هر نحوی به هدف خود دست یابد. حتی در ابتدا نیز ماجرا از زمان انتقام آرتاس از مل گنیس آغاز شد و آرتاس برای کشتن وی، تصمیم به یافتن شمشیر نفرین شده فراستمورن (Frostmourne) می گیرد. شما پس از به اتمام رساندن بخش مقدماتی این بازی، باید چهار کمپین مختلف آن به نام های بخش های داسانی، Human، Orc، Undead و Night Elf را به پایان برسانید که هر کدام به مراحل مختلفی تقسیم می شوند. اما ماجرا به همین نقطه ختم نمی شود زیرا محتوای اضافی Frozen Throne که در سال ۲۰۰۳ میلادی منتشر شد، ۴ کمپین جدید را پیش روی بازی بازان قرار داده و داستان حماسی آن را وارد مرحله جدیدی می کند.

با این تفاسیر، با یک بخش داستانی شکوهمند و به شدت حماسی روبرو هستیم که سالهاست در اعماق قلب طرفداران جای گرفته، و از ستون های اصلی صنعت بازی های ویدئویی محسوب می شود. اکنون شرکت بلیزارد (Blizzard)، بازی Warcraft 3: Reign of Chaos و محتویات اضافه Warcraft 3: Frozen Throne را با هم مخلوط کرده و آن را در یک بسته بازسازی شده ارائه کرده است. پس با این احتساب، این بازی هیچ کم و کسری را نباید از نظر داستانی داشته باشد. اما شرایط این نسخه بازسازی شده بسیار متفاوت بوده و بسیاری از طرفداران مخالف شدید تغییرات در آن بودند. در کنار آن ها، برخی از طرفداران هیچگونه اعتراضی را در بازسازی شدن و تغییرات تمام جنبه های بازی نداشتند، ولی هرگز طرفداران سرسخت آن با تغییرات این نسخه کنار نمی آمدند. بازی Warcraft 3 به شدت در قلب ها ریشه دوانده و حتی عوض شدن صدای آرتاس نیز برای چنین عنوانی پیامدهای بسیاری را در بر خواهد داشت. به هر حال تصمیم نهایی با سازندگان بوده و آن ها تصمیم گرفتند که داستان و صدای شخصیت های بازی Warcraft 3: Reforged را تغییر ندهند. همچنین بازی Resident Evil 2 Remake به خوبی ساختارشکنی کرد و تمام معادلات را بر هم زد. اکنون استانداردهای بازیبازان تغییر کرده و متاسفانه بازی Warcraft 3: Reforged از این منظر چند پله عقب است. این نسخه توانسته از بسیاری جهات پیشرفت هایی را داشته باشد و تا حدودی بتوانیم آن را یک نسخه بازسازی شده در نظر بگیریم اما در نهایت، این عنوان حس یک نسخه ریسمتر را می دهد تا یک نسخه تکامل یافته و بازسازی شده.

درست است که آرتاس همان آرتاس قدیمی بوده و انتقام از مل گنیس نیز همان انتقام آشنای ما، ولی با اینحال، تغییرات انیمیشن، چهره های شخصیت ها و لب خوانی آن ها موجب می شود که حتی صدای قدیمی شخصیت ها و داستان حماسی آن نیز حس و حال قدیم را ندهد. البته صداگذاری بازی نیز ریمستر شده و از کیفیت بالاتری نسبت به نسخه اصلی برخوردار است، ولی نتوانسته چندان به مشکلات آن کمک بسزایی کند. قطعا وفاداری و احترام سازندگان به ریشه ها قابل تحسین است ولی متاسفانه و پس از مشاهده نسخه های بازسازی شده سال های اخیر، وفاداری سازندگان آن بیشتر حس کم کاری آن ها را می رساند. مخصوصا از زمانی که تریلرهای این بازی به نمایش در آمد و در مراسم Blizzcon 2018، میانپرده های آن به صورت کلوس آپ و با پیشرفت های زیادی در معرض نمایش قرا گرفت. در این تریلرها ما تغییرات گسترده میانپرده های ریل تایم را مشاهده کردیم که موجب شد تا بازیبازان تغییرات زیادی را در داستان و تعاملات شخصیت ها متصور شوند. قطعا سخنرانی پیش از حمله به شهر و دیالوگ های قدیمی آرتاس با دوربینی نزدیک به چهره وی و انیمیشن های امروزی هیجان انگیز به نظر می رسد، و این مورد به راحتی می توانست حتی طرفداران سرسخت آن را راضی کند. اما هیچ کدام از آن ها در محصول نهایی جایی را به خود اختصاص نداده اند و کاملا این تریلرها برای فریب بازیبازان ساخته شد. مرحله حمله مل گنیس به شهر و شیوع طاعون و تبدیل شدن شهروندان به نامردگان، از صحنه های به یادماندنی این بازی محسوب می شود که اتفاقاتی عجیب و تلخ را به همراه دارد. این مرحله همچنین آغازگر تغییراتی در شخصیت آرتاس بوده و نقطه عطفی در داستان آن به شمار می رود. قطعا پتانسیل این مرحله بالا بوده و بسیاری از طرفداران دوست دارند که آن را به صورت کلوس آپ و با کیفیت بازی های کنونی مشاهده کنند. در تریلرهای به نمایش در آمده از این بازی نیز ما چنین موضوعی را مشاهده کردیم ولی متاسفانه هیچ کدام از آن ها در محصول نهایی وجود ندارند، و تنها تغییراتی جزئی را در میانپرده های ریل تایم آن شاهد هستیم. اما ماجرا به همین نقطه ختم نمی شود و چنین مشکلی در تمام میانپرده های بازی صدق می کند. این در حالی است که با وجود اینکه می دانیم چقدر داستان این بازی حماسی و طولانی است، باز هم سازندگان این عنوان نسبت به این موضوع غفلت کرده اند و شاهد میانپرده هایی تاریخ مصرف گذشته هستیم. انیمیشن های بازی که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت نیز در این بازی پیشرفت هایی را به خود دیده اند، ولی متاسفانه در میانپرده های آن خود را نشان نمی دهند و به نظر می رسد که دو یا سه انیماتور تازه کار، آن ها را در اوقات فراغت خود ساخته اند. یکی از این میانپرده ها، آخرین مبارزه بازی بوده که از اهمیت به شدت بالایی برخوردار بود و طرفداران بسیاری علاقهمند به تماشای آن، با کیفیت کنونی بودند. متاسفانه این صحنه کاملا ناامیدکننده ساخته شده و با اینکه اتفاقات آن مشابه با میانپرده اصلی بازی است، اما به شدت در آن کم کاری صورت گرفته و به مانند میانپرده های بازی های سال ۲۰۱۰ میلادی جلوه می کند. حتی فیزیک و وزن سلاح های این میانپرده نیز ناقص کار شده و مهارت های بالای دو جنگجوی این میانپرده نیز به تصویر کشیده نشده است. متاسفانه پتانسیل های این میانپرده در بازی اصلی نیز به دلیل محدودیت در ابزار و تکنولوژی های آن زمان، به هدر رفت و از این رو، بازیبازن به شدت نسبت به این میانپرده در بازی Warcraft 3: Reforged هیجان داشتند. اکنون مجددا ما باید مبارزه آخر این بازی را نیز با تلخی رد کنیم و همچنان به آینده خیره شویم تا فیلمساز و یا توسعه دهنده ای قابل، آن را آنطور که شایسته است به تصویر کشد. حتی چهره و مدل های قدیمی این بازی که از تعداد پالیگان کمی برخوردار بودند، حس بهتر و ابهت مبارزات و شخصیت ها را به بازیبازان القا می کردند. اکنون ناهم خوانی صدا، فیزیک، انیمیشن و چهره برخی از شخصیت ها و مخصوصا شخصیت های اصلی بازی سبب شده است که دیدار مجددا با آرتاس و ماجراجویی های وی، به جای لذتبخش بودن تبدیل به تجربه ای عذاب آور شوند.

اما یکی از موارد دیگری که هیچگونه تغییری را نسبت به نسخه ی اصلی شاهد نبوده، میانپرده های CGI آن است. توسعه دهندگان آن تصمیم گرفتند که از همان میان پرده های CGI قدیمی استفاده کرده و هیچ گونه افزایش کیفتی را در آن ها شاهد نیستیم. استودیوی بلیزارد همیشه به ساختن میانپرده هایی شگفت انگیز مشهور بوده و همیشه آن ها را با بالاترین کیفیت ممکنه می سازد. در گذشته نیز این مورد نقطه ی قوتی برای استودیوی بلیزارد محسوب می شد چراکه حقیقتا میان پرده های آن یک سر و گردن از بقیه بازی ها بالاتر بود. اکنون آن ها تصمیم گرفتند که در این بازی از جادوی خود استفاده نکنند و این مورد در کنار میان پرده های ریل تایم و حذف میان پرده های تریلر آن، حس بدی را نسبت به طرفداران القا می کند.

در کنار این موضوعات، قطعا این بازی پیشرفت هایی را در جلوه های گرافیکی داشته و اکنون اگر کمی دوربین را بزرگنمایی کنید، پیشرفت های بسزایی را در زره و مدل های شخصیت ها خواهید دید. بافت موها نسبت به گذشته بسیار دقیق تر و زیباتر خلق شده، و زره، اردوگاه، ساختمان های پایگاه‌ها، بافت محیط بازی، مدل ها، سپرها و تمام مواردی که با چشم قابل دیدن هستند، پیشرفت هابی را به خود دیده اند. حتی توسعه دهندگان این بازی به ترک و بافت زمین و چمن نیز توجه داشته اند و به طور کلی از درخت های داخل محیط گرفته، تا ساختمان های آن، دستخوش پیشرفت هایی در مدلسازی شده اند. نورپردازی بازی نیز پیشرفت هایی را به خود دیده ولی متاسفانه نسبت به پیشرفت های مدلسازی، تغییرات کمتری را در خود جای داده است. شما تنها کافی بوده که اندکی دوربین نمای بالای آن را بزرگنمایی و به زره های واحد خودتان توجه کنید. شکی نیست که سایه و انعکاس در آن ها خود دلیلی بر پیشرفت های نورپردازی در این بازی است. متاسفانه در کل پیشرفت های نورپردازی چندان از نمای دور محسوس نیست و بهتر است کمی بزرگنمایی کنید تا متوجه پیشرفت های آن ها در زمین های خاکی و زره های واحدهای دشمن و یا خودی شوید.

اما به دلیل پیشرفت در تمام جنبه های مدلسازی این بازی، چهره شخصیت ها نیز دستخوش تغییراتی شده و اکنون از تعداد پالیگان بالاتری برخوردار هستند. از واحدهای خودی و دشمنان گرفته تا شخصیت های اصلی و موجودات گوشه و کنار نقشه، تغییراتی را از نظر ظاهر به خود دیده اند. این تغییرات در برخی از شخصیت ها موفقیت آمیز بوده و در برخی از شخصیت ها نیز شکستی را برای سازندگان آن به همراه داشته است. تغییرات و پیشرفت های مدل های واحد دشمن و خودی نیز از نقاط قوت این نسخه به شمار رفته و بیشتر آن ها کاملا رضایت بخش هستند. بافت پوست گول ها (Ghoul) بسیار بهتر از گذشته مشاهده می شود و عنکبوت ها، پیاده نظام انسان ها و بال های پرندگان این بازی نیز بسیار زیباتر و پرجزئیات تر از گذشته جلوه می کنند. اما مشکل در شخصیت های اصلی و شخصیت هایی که با آن ها تعامل داریم است. برخی از درد لوردها از طراحی خوبی برخوردار هستند و چهره هر کدام از آن ها با یکدیگر متفاوت است. اما در کنار آن ها نیز به نظر می رسد که مدل برخی از آن ها و به طور کلی شخصیت های اصلی بازی، با صدای قدیمی همخوانی کامل را ندارند و به برخی از آن ها نیز سلیقه ای هستند. ما بازی Resident Evil 2 Remake را مشاهده کردیم که با توجه به تغییر ظاهر شخصیت های این عنوان، صدای آن ها نیز به دلیل تناسب بهتر میان ظاهر، صدا، داستان و روایت تغییراتی را به خود دید که موجب تغییراتی در استاندارهای نسخه های ریمیک شده است. متاسفانه دست نخورده باقی گذاشتن این مورد از سوی سازندگان آن، بیشتر از نشان دادن وفاداری آن ها به نسخه اصلی، حس کم کاری را القا می کند. اما در مجموع بسیاری از شخصیت های اصلی بازی نیز تغییرات مثبتی را به خود دیده اند و نکات مثبتی را می توانیم در آن ها مشاهده کنیم. اکنون لبخوانی نیز در کنار اشاره های بدنی به این بازی اضافه شده است. همچنین دیگر آن ها را تنها در رابط کاربری شاهد نیستیم و با بزرگنمایی دوربین آن، به خوبی می توانیم حرکات دهان شخصیت ها را مشاهده کنیم.

اما در کنار چنین پیشرفت هایی، هنوز به نظر می رسد که پیشرفت های این بازی اندک بوده و در حد و اندازه های بازی های کنونی نیستند. توسعه دهندگان این بازی نه تنها مشکلات میان پرده های به نمایش در آمده در تریلرها را بهبود ندادند، بلکه آن ها را به طور کلی حذف و انیمیشن های تاریخ مصرف گذشته و پیشرفت های نسبی را جایگزین آن ها کردند. این بازی هنوز به عنوان یک نسخه بازسازی شده تلقی می شود ولی متاسفانه با تمام پیشرفت های گرافیکی، نورپردازی و مدلسازی این بازی، هنوز این نسخه حس یک نسخه بازسازی شده را نمی دهد و بیشتر یه مانند یک نسخه ریمستر جلوه می کند. متاسفانه این موضوع از ابتدا تا انتهای بازی مشاهده می شود و لذت تجربه ی آن را از بین می برد. با این که می دانیم با همان داستان بزرگ و حماسی رو به رو هستیم، ولی باز هم این بازی در احیا کردن خاطرات گذشته ناکام می ماند. این بازی از نظر عملکرد فنی مشکلاتی زیادی نداشته و از کیفیت تصویر بالایی برخوردار است. همچنین نرخ فریم این بازی نیز در تمام مدت ثابت بوده و تنها در برخی از مواقع که تعداد دشمنان آن افزایش یافته و نبردهای بزرگی رخ می‌دهد، اندکی کاهش می‌یابد. به طور کلی این بازی از این نظر مشکلی نداشته و بسیاری از مبارزات پر تعداد آن را با نرخ فریم ثابتی تجربه خواهید کرد.

اما از مشکلات و نکات مثبت جلوه های گرفیکی Warcraft 3: Reforged که بگزریم، در نهایت این بازی یک نسخه بازسازی شده از عنوانی شاهکار و به یادماندنی بوده، و هسته ی اصلی گیمپلی اعتیادآور و لذتبخش آن حفظ شده است. شما همچنان بایستی در طول مراحل این بازی به گسترش پایگاه خود پرداخته، قسمت های تاریک نقشه را با اکتشاف در محیط نمایان کنید، با کشتن موجودات مختلف نقشه امتیاز تجربه و آیتم های مختلف به دست آورید و در نهایت به پایگاه دشمن حمله کرده، و به هدف خود دست یابید. واحدهای دشمن و کنترل آن ها همچنان لذتبخش هستند و وقابع مراحل به مانند گذشته رخ می دهد. منجنیق های کلاس آندد نیز هنوز می تواند اجساد و اسکلت ها را جمع کرده و آن ها را با انتقال به پایگاه احیا کند. همچنین اجساد نیز به لطف پیشرفت های گرافیکی این بازی، به صورت سه بعدی طراحی شده اند و به مانند گذشته به زمین نچسبیده اند. اما آیا با توجه به تغییرات انیمیشن های این بازی، هنوز کشتن دشمنان و مبارزات ان لذتبخش است؟ پاسخ مثبت بوده و همچنان انیمیشن های مبارزات طوری طراحی شده است که هم نوین به نظر برسد و هم حس گذشته را منتقل کند. اما موضوع این است که انیمیشن های کلی این بازی به قدری تاریخ مصرف گذشته هستند که در میان پرده ها و در طول گیمپلی نیز به شما حس ریمستر را القا می کنند تا بازسازی شدن آن ها از پایه. برای مثال: اسب های بازی از نظر انیمیشن پیشرفت کردند ولی همچنان احتیاج به بهینه سازی بیشتری دارند، و پیشرفت های حرکات مفاصل آن ها همچنان مصنوعی جلوه می کند.

 

استفاده از توانایی های قهرمانان قابل بازی نیز همچنان لذتبخش هستند و تنها تصویر آن ها در رابط کاربری تغییر کرده است. همچنین در کنار آن، آیتم های بازی نیز به مانند گذشته بوده و می تواند اثراتی را بر سلاح های قهرمانان شما داشته باشد. برای مثال: آیتم Orb of Fire میزان آسیب رسانی آرتاس را افزایش داده و گویی آتشین را به چکش وی اضافه می کند. همچنین تصاویر این آیتم ها و در کل، رابط کاربری دچار پیشرفت های گرافیکی شده و از نقاط قوت پیشرفت های گرافیکی آن محسوب می شوند. موردی نیز به انیمیشن های شخصیت های اصلی و جنگجویان ماهر اضافه نشده و بهتر بود که در زمان رویارویی دو جنگجوی قدرتمند، انیمیشن هایی جذاب برای آن‌ ها طراحی می شد؛ تا مهارت آن ها در استفاده از سلاح هایشان بهتر جلوه کند. خوشبختانه تنوع مبارزان واحدهای خودی، دشمنان و ساختمان های بازی در نسخه اصلی بالا بود و به همین دلیل، شاهد محتوای مناسبی در این نسخه نیز هستیم.

اما موضوع مهم تر، تغییر نکردن نقشه های این بازی است. سازندگان این بازی با انتشار تریلر آن و نشان دادن تغییراتی در میانپرده ها، تصور جدیدی را نسبت به طراحی مراحل و نقشه های بازی به وجود اوردند. بسیاری از طرفداران انتظار داشتند که نقشه های بازی از ابتدا طراحی شوند و از گستردگی بالاتری برخوردار باشند. همچنین راه های جدید و اتفاقات جدیدی نیز انتظار می رفت که در این نسخه بازسازی خلق شود. اما در نهایت سازندگان این بازی در این مورد نیز کم کاری کرده اند و بخش به بخش نقشه های این بازی و جای گیری موجودات آن نیز به مانند گذشته است. به هرحال ممکن است که سازندگان آن احساس کرده باشند که با تغییرات نقشه، این نسخه حس قدیم را ندهد. اما همانطور که اشاره کردیم، نسخه های بازسازی شده جدیدی مانند Resident Evil 2 Remake چنین معادلاتی را بر هم زده اند و انتظارات بالاتری را نسبت به عناوین بازسازی شده به وجود آورده اند. اکنون این مورد نیز بیشتر حس کم کاری سازندگان را القا می کند.

همانطور که اشاره شد، داستان بازی، وقایع و صداهای شخصیت ها تغییری را به خود ندیده است؛ پس صداگذاری و موسیقی های آن نیز دستخوش هیچ گونه تغییری نشده است. صداگذاری این بازی همانطور که توضیح دادیم، تنها ریمستر شده و کیفیت آن ها افزایش یافته است. این موضوع برای موسیقی های آن نیز صدق می کند و اکنون شاهد وضوح بیشتری در موسیقی های خاطره انگیز و حماسی آن هستیم. قطعا این مورد نیز ممکن است که برای طرفداران سرسخت آن راضی کننده باشد ولی به هر حال اگر سازندگان آن، این بازی را به نسخه بازسازی شده تکامل یافته ای تبدیل می کردند، وقایع و موقعیت های داستانی آن، موسیقی و صداگذاری جدیدی را نیز اقتضا می کرد، و اکنون شاهد قطعه های موسیقی بیشتری بودیم. به هرحال باز هم سازندگان آن تصمیم گرفتند که به همین مقدار پیشرفت بسنده کرده و در این مورد نیز ریسک نکنند.

نتیجه گیری نهایی:

داستان بازی Warcraft 3: Reforged حماسه ای بزرگ بوده که شخصیت آرتاس را در کنار شخصیت های با ابهتی مانند کریتوس قرار می دهد. وی برای دستیابی به هدف خود، از هیچ اقدامی فروگذار نمی شود و داستانی غم انگیز، دراماتیک و به یادماندنی را خلق می کند که در اعماق قلب هر بازیبازی جای می گیرد. اکنون بازی Warcraft 3: Reforged داستان بازی Warcraft 3: Reign of Chaos و محتویات اضافه‌ی Frozen Throne را ترکیب کرده و در یک بسته جامع ارائه می دهد. متاسفانه با تمام پیشرفت های گرافیکی و جنبه های دیگر این عنوان، این پیشرفت ها بسیار اندک و تاریخ مصرف گذشته هستند. حذف شدن میانپرده های کلوس آپ و پیشرفت های گسترده انیمیشن شخصیت ها نیز از اشتباهات غیر قابل بخشش توسعه دهندگان آن محسوب می شود. متاسفانه آن ها تنها برای فریب بازیبازان چنین نمایش هایی را ترتیب دادند و محصول نهایی کاملا با این نمایش ها متفاوت است. میان پرده های ریل تایم آن نیز با اندکی پیشرفت ظاهری، نوین تر جلوه می کنند ولی اینیمیشن های تاریخ مصرف گذشته این عنوان، آسیبی جدی را به تجربه داستان آن وارد کرده اند. میان پرده های CGI بازی نیز در کنار داستان آن تغییری نکرده و تصمیم سازندگان بر این بوده است که از این نظر کاملا وفادار به نسخه اصلی باشند. متاسفانه تغییرات اندکی که در تمام جنبه های این بازی صورت گرفته است، بیشتر حس کم کاری سازندگان را القا می کند. احتمالا اگر این نسخه بازسازی شده چندین سال پیش منتشر می شد، این موارد برای بسیاری از بازی بازان قابل درک بود ولی با وجود ریبوت God of War و بازی Resident Evil 2 Remake، تمام معادلات به هم خورده و تمام استانداردها تغییر کرده است. درست است که رابط کاربری، آیتم، زره و بافت های این بازی از تعداد پالیگان بالاتری برخوردارند و زیباتر به نظر می رسند، اما پیشرفت های این بازی به عنوان یک نسخه بازسازی شده آنقدر اندک است که حس یک نسخه ریمستر را به بازیبازن القا می کند. در نهایت گیم پلی این بازی همچنان لذتبخش بوده ولی کم کاری سازندگان این عنوان سبب شده است که تجربه آن حس قدیم را نداشته باشد و به عنوانی غیر ضروری تبدیل شود.